Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Duo Reges: constructio interrete. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

An ne hoc quidem Peripateticis concedis, ut dicant omnium
bonorum virorum, id est sapientium omnibusque virtutibus
ornatorum, vitam omnibus partibus plus habere semper boni
quam mali?

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi
ipsae per se expetuntur.

Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.
Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.
Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Quibusnam praeteritis?: Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Bork: Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;
Quid enim?: Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
Bork: Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Bork: Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Bork: Ea possunt paria non esse.

Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.